Op 17 oktober vertrokken we naar Yerevan, de hoofdstad van Armenië. De gemeente bestaat uit een kleine groep enthousiaste echtparen, vrouwen en kinderen. Een aantal van hen zijn Armeense Syriërs die voor het geweld in Aleppo zijn gevlucht. Tot voor kort kwam deze gemeente in een veel te kleine ruimte bij elkaar. Vier maanden geleden kregen zij een grote gift uit de Kerk van de Nazarener in Berlijn, waardoor zij een voormalig (groot) woonhuis konden kopen. Hier werden we door de gemeente erg gastvrij ontvangen. Er waren bedden geregeld, badkamers opgeknapt en in de keuken werd door de vrouwen uit de gemeente elke dag een heerlijke en uitgebreide lunch en avondmaaltijd verzorgd. Na een dag wisten we de weg naar super- en bouwmarkt te vinden en hadden we onze loopjes van en naar ‘huis’!
Onder in het pand is een grote ruimte wat de kerkzaal moest worden. Een flink deel van het materiaal was al aangeleverd; daar werd dan ook direct enthousiast mee aan de slag gegaan. Er is in deze ruimte heel hard gewerkt en voor zondag waren de muren al voorzien van isolatie en gipsplaten, was de elektriciteit aangelegd en daarmee samenhangende klussen geklaard. Daardoor kon in de tweede week een grote wens in vervulling gaan door het bouwen van een podium. Daarnaast zijn leidingen mooi met hout weggewerkt en is een kastje gemaakt om de beamer in op te hangen. 
Voordat we weggingen is er iemand geweest om ledverlichting te plaatsen. Met geld dat over is zal de kerkzaal nog afgemaakt worden (ventilatie, nooduitgang, schilderen, tapijt). Dit moet voor maart 2018 af zijn, zodat de districtsvergadering hier kan plaats vinden. Maar we hebben begrepen dat op de zondagen de kerkzaal al gebruikt wordt! Naast deze grote klus zijn er kleinere klussen gedaan in de badkamers en de keuken, is de opslagruimte opgeruimd en gesorteerd, zijn kasten ingeruimd en commerciële stickers van stoelen verwijderd. We hebben, in goed overleg, gedaan wat onze handen vonden om te doen.
Maar we zijn niet alleen praktisch bezig geweest, we hebben ook mensen bezocht. Twee jaar geleden hebt u in verband met het 100 jarig bestaan van Nazarene Missions Internationaal in diverse gemeentes binnen ons district geld ingezameld voor kippen en schapenprojecten waarmee (meest) vrouwen in eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Wij hebben de kerken in Akhuryan en Malarik bezocht waar men door deze actie kippen en schapen konden krijgen. Het was bijzonder om deze vrouwen te ontmoeten en te zien dat deze projecten werken. De meeste vrouwen hadden inmiddels verschillende generaties kippen en de herder die we hebben gesproken had besloten niet naar Rusland te gaan om te werken omdat hij in zijn levensonderhoud kan voorzien door de kleine kudde schapen die hij inmiddels heeft.
Natuurlijk zijn we ook meegenomen naar plaatsen in Armenië die men belangrijk vindt om ons te laten zien zoals onder andere de berg Ararat en het genocide museum. Een plaats die je verdrietig maakt en je doet beseffen dat de geschiedenis van de Armeniërs nog een levendig onderdeel is in het leven van veel mensen, ook in dat van de mensen die wij hebben leren kennen.
Wij wilden naar Armenië om te werken en te getuigen en onze broeders en zusters te dienen met Gods liefde voor hen. Maar dat gold niet alleen voor ons. Op hun beurt wilden zij ons dienen door voor ons te zorgen en op te nemen in hun gemeenschap. We hebben daadwerkelijk ervaren hoe het is als God je door zijn liefde samenbindt als familie over landsgrenzen heen. Waar al onze talenten en culturele verschillen op een mooie manier aanvullend waren en zegen bracht voor ons allemaal.
Nu is dit maar een fractie van wat we zouden kunnen vertellen over onze W&G reis naar Armenië. Daarom zijn we natuurlijk van harte bereid om in jullie gemeentes meer te komen vertellen!