Dag 15, 25 oktober
Gisteravond was een gedenkwaardige avond: samen heerlijk gezellig gegeten met Roberta, Relu en zijn gezin, David en zijn gezin, Dorothy en nog een andere David die hier ook een bediening heeft. Daarnaast ook gepraat, gebeden, bedankt, cadeautjes gegeven, toespraken gehouden en beluisterd en uiteraard gezongen! Wat weemoedig maar ook voldaan vroeg naar onze kamer gegaan, en de wekker een uur eerder gezet.
We zijn uitgezwaaid door Roberta en vertrokken ’s ochtends om 7 uur met drie auto’s. De reis verliep voorspoedig en we kwamen rond 12 uur aan bij Boekarest in het hotel. Na installatie op de kamers vertrokken we met onze busjes richting centrum. Jammer genoeg werd het weer steeds slechter. Eerst was het gewoon koud. Later begon het te regenen en aangekomen in de stad bleek dat de regen veranderde in natte sneeuw die door een harde wind werd opgejaagd. Soort sneeuwjacht dus; niet echt ideaal weer om een stad te bezichtigen. Toch hebben we even voor het Parlementspaleis gestaan. Het gebouw was destijds gebouwd ten tijde van de communistische regering.
De groep viel uiteen, dat hadden we van te voren al besloten. Na een verdere wandeling zijn we snel een broodjeszaak ingedoken en hebben daar een hapje gegeten.
Een aantal van ons maakten een rondrit ‘City Tour’ door het centrum van de stad. De rondrit met de bus verliep goed (droog en warm) maar door de sneeuw zagen we niet zo veel en was uitstappen geen aantrekkelijke optie. Intussen begonnen we, na uitstappen uit de bus, ongeveer te bevriezen. Dus namen we onze toevlucht tot een winkelcentrum, alwaar we wat rondliepen en nog wat aankopen deden. Daarna weer door die sneeuwjacht op zoek naar een restaurantje. Gelukkig troffen we het met onze keus (eerste de beste) en hebben we heerlijk gegeten.
Onze groep heeft sneeuw, plassen en bagger getrotseerd op weg naar de bus en daarna van de bushalte naar hotel, waarna we de laatste nacht hier in Roemenië doorbrachten.
Dag 16: 26 oktober
Op het moment van schrijven zit ik alweer drie dagen in mijn eigen huis. De terugreis naar Nederland is zonder problemen verlopen en om vier uur in de middag werden de meesten van ons op Schiphol verwelkomd door familie en vrienden.
Hoe het de andere teamleden vergaat weet ik nu niet, maar ik zou zo weer terug willen om verder te gaan met het project. Allemaal zijn we natuurlijk benieuwd hoe het daar verder gaat. Niet alleen met de bouw, maar ook met de ouderen, de mensen ‘van de caravan’, de kinderen, de gemeente, David, pastor Relu, Roberta. We bidden voor ze en mogen weten dat we samen met hen kinderen zijn van God, die ons allen liefheeft met een liefde die eeuwig is.
Werk en Getuigenisteam 2014 is ten einde. Op naar het volgende Werk en Getuigenisteam!