Woensdag 23 juli 2008

Hier een berichtje uit Hongarije.
Afgelopen maandag hadden we afgesproken om 12u op vliegveld Eindhoven. En we waren zowaar allemaal op tijd … zelfs Jim! Eerst inchecken. Er waren een aantal vééél te zware koffers (waaronder die van Mirjam … jullie mogen zelf raden wie van de drie!), maar dat was gelukkig geen probleem. Daarna de security check. Iedereen kon snel doorlopen, op Roos (72 jaar, onze oudste deelneemster) na. Die mocht haar handbagage uitstallen … en daar kwam een groot mes uit tevoorschijn … Oeps! Deze is opgestuurd naar huis en toen mocht ze toch nog mee.

Terwijl we stonden te wachten om in het vliegtuig te stappen, kreeg Ton een telefoontje van Dave Freeman uit Budapest. De bus van de kerk was gestolen. We dachten eerst dat hij een grapje maakte, maar helaas … ! Dat werd dus met z’n allen met de trein … inclusief bagage. Na een rustige vlucht van ruim anderhalf uur kwamen we in Budapest aan. Al onze bagage lag snel op de band en we konden daardoor op ons gemakje naar de trein lopen . Die vertrok om ongeveer kwart voor vijf. En wow … hij was stipt op tijd! Het was wel even snel instappen met al onze bagage, maar het is gelukt. Het was improviseren, want door drukte in de trein konden we het eerste uur nog niet zitten. Maar de overige drie en een half uur konden we allemaal gelukkig lekker zitten. Het landschap lijkt veel op Nederland, erg vlak en veel dezelfde gewassen. Op een enkel weiland liep wel een heel bijzonder stuk ’vee’ … vraag dat maar aan Mirjam W… Wat wel anders was dan in Nederland, waren de stations. Sommige erg klein, al dan niet met perron, maar dan stapten ze gewoon op de rails uit. En de conducteur had een ingebouwd fluitje, want wij hebben het niet kunnen ontdekken … Gelukkig waren sommigen zo verstandig om een kaart mee te nemen. Daardoor zijn we uitgestapt in Kisvarda zonder eerst het bordje ’Kisvarda’ gezien te hebben, want die was namelijk wel heel erg klein!

Het was inmiddels bijna half tien ’s avonds. Nu nog naar het hotel … Zonder bus. Maar met auto. De dominee was (en is) zo vriendelijk om onze taxichauffeur te zijn. Na een paar keer op en neer rijden was iedereen dan eindelijk in het hotel. We hebben het op één na duurste hotel van Kisvarda … oftewel: het goedkoopste. En we boffen: het staat op het drukste punt van Kisvarda aan een doorgaande weg met een groot busstation, tevens een hangplek voor jongeren en last, but not least: vlak tegenover twee grote kerken met klokken, die zo hard en luid luiden, dat je geen wekker nodig hebt om op tijd te beginnen … maar half vijf is toch wel errug vroeg!!! Zeker als de ramen dan ook nog eens niet goed sluiten. Op de eerste werkdag werden er dan ook gelijk oordopjes uitgedeeld, alleen luiden de klokken daar dwars doorheen … helaas!

Na een rumoerige nacht, was het dinsdag om 8u beneden op het plein verzamelen. De dominee functioneerde weer als taxichauffeur. Hij bracht ons naar de kerk, oftewel: onze werkplek. Maar ook de plek van eten … elkaar ontmoeten … plannen (hè Ton?)… sms-en (hè Jim?) … ping pongen (hè Gerben?) … uitrusten (hè …?), maar vooral hard werken. De kerk is al af, maar woning van de dominee met trainingsruimte nog niet. Wij zijn nu (woensdag) bezig met het voorbereiden van de aanleg van een centrale verwarming, afvoer, het schuren en plamuren van muren, het opnieuw bestraten van het terras (hè Arjan en Andrew?), het graven van geulen (vooral erg leuk in de regen, hè heren?) … en dit verslag aan het schrijven. Tussendoor worden we goed verzorgd door de vrouw en dochters van de dominee en Ria.

Vanavond na het avondeten worden we weer teruggebracht naar het hotel door de dominee. Daar hebben we dan (na het afboenen van alle stof … ) nog even tijd om lekker te ontspannen om vervolgens na een overdenking heerlijk onder de wol te kruipen (met oordopjes) … Morgen weer een nieuwe (werk)dag …

Mirjam W en C van team W en G