Nazareners in Armenië verstrekken voedsel- en hygiënepakketten aan gezinnen die door de op 27 september uitgebroken oorlog tussen Armenië en het buurland Azerbeidzjan ontheemd zijn geraakt. In Azerbeidzjan is geen Kerk van de Nazarener.

In de nasleep van een staakt-het-vuren dat op 10 november begon, zeggen internationale analisten dat ongeveer 75.000 mensen uit hun woonplaatsen zijn verdreven – dat is meer dan de helft van de Armeense bevolking van Nagorno-Karabach.

Duizenden Armeniërs verblijven in door de overheid gerunde onderkomens, en duizenden hebben zich over het hele land verspreid, om in te trekken bij familieleden, vrienden of kennissen, of in lege appartementen en hotelkamers die door verhuurders en eigenaren gratis ter beschikking werden gesteld. Duizenden mensen die bij het conflict betrokken waren, kwamen om en meer dan 100 personen worden nog vermist.

Eerst reageerden de voorgangers en leden van de vier Nazarener-kerken in Armenië onafhankelijk van elkaar op de nood en behoeften van de vluchtelingen, zegt Anna Jara, hulppastor in de Kerk van de Nazarener in Yerevan, hoofdstad van Armenië. Ze deelden voedsel, dekens, kleding en hygiëneproducten uit. Maar naarmate de oorlog voortduurde, gingen de kerken met Nazarene Compassionate Ministries samenwerken om meer voedsel, kleding, matrassen en andere items te kopen om zodoende snel praktische hulp aan de vluchtelingen te kunnen geven.

“We zijn gewend aan oorlog aan de grenzen”, vertelt dominee Rita Lao van de kerk in Yerevan. “Als je over oorlog hoort, dan denken we, oké, het zal over een paar dagen wel weer stoppen. Maximaal vier dagen. Maar nu ging het maar door. En er waren nu ook andere landen bij betrokken. Huizen werden verwoest. Zelfs als de oorlog zou stoppen, zou het voor mensen moeilijk zijn om naar huis terug te gaan. En het is winter. “

De kerk heeft een kinderclub waar kinderen studiebegeleiding en maatschappelijke ondersteuning krijgen. Sommige deelnemende gezinnen, begonnen gezinnen op te nemen die hun eigen huis ontvlucht waren. Mensen die van ontheemde gezinnen wisten, brachten hen in contact met Nazarener-kerken in de omgeving. Toen vrijwilligers deze gezinnen bezochten troffen ze vaak drie, vier of zelfs vijf gezinnen aan, opeengepakt in appartementen en huizen. Degenen die in opvangcentra verblijven, ontvangen het grootste deel van de overheidssteun, terwijl gezinnen verspreid over privéwoningen en andere privéruimtes buiten de boot vallen. Degenen die in lege appartementen of hotelkamers verblijven hebben vaak ook geen meubels en verwarming terwijl de temperatuur regelmatig onder het vriespunt ligt.

Lusine Melkonyan, helpt als lid van de kerk van de Nazarener bij het beheer van de Nazcom Charity Foundation, de officieel geregistreerde organisatie van de Kerk van de Nazarener in Armenië. Zij vertelt dat de kerken eind november voedsel, kleding, dekens en hygiëneproducten aan 74 volwassenen en 38 kinderen onder de 15 jaar hebben gedoneerd. Er is nog een wachtlijst van 10 adressen waar mensen wachten op de extra hulp.

Melkonyan vertelt over een huishouden wat werd bezocht om voedsel en andere benodigde goederen te brengen. In de ruimte waren drie volwassenen en zeven kinderen aanwezig en één van de vrouwen was zwanger. Er waren geen meubels en alleen een kleine gasoven. De grootmoeder was zo dankbaar toen ze alle pakjes en dekens kreeg dat ze een zak met appels en mandarijnen vulde en die als cadeau aan de bezoekende vrijwilligers gaf.

“Ze willen niet alleen ontvangen, maar zijn erg dankbaar en willen delen,” legt Melkonyan uit.

Bij een ander bezoek ontmoette ze een vrouw die voor haar kleinkind zorgde. Ze vertelde haar dat haar eigen zoon twee jaar oud was toen haar man enkele decennia geleden in een andere grensoorlog, door ditzelfde conflict, werd gedood.  Nu moet deze zoon zelf aan de oorlog deelnemen, en ook van hem weet ze niet of hij naar zijn familie zal terugkeren.

“Het beste wat we kunnen doen is naar ze luisteren, want er is veel leed”, zegt Melkonyan. “En woorden schieten echt tekort op zo’n moment. Het is beter om gewoon de tijd te nemen om te luisteren. “

Jara vertelde dat zij en enkele andere kerkleden een overvol huishouden bezochten en pizza meebrachten. Er was een oudere man die niet kon eten omdat hij zijn vrouw miste die in het ziekenhuis was opgenomen.’Drie dagen lang at hij niet en dronk hij niet’, herinnert Jara zich. “Het enige wat hij wilde, was zijn vrouw en terug naar zijn huis.” De gemeenteleden zaten bij hen aan tafel. Er was voor iedereen een grote maaltijd gekookt. De oudere man besloot de pizza te eten. ‘Jullie zijn de eersten, na mijn vrouw, die me kunnen overtuigen om iets te eten’, zei hij tegen hen. De bezoekers luisterden naar hem en de andere familieleden, terwijl ze vertelden over de oorlog, hun verdriet en hun verliezen. Daarna vroegen ze de familie of ze voor hen konden bidden. De gemeenteleden blijven met hen in contact via sms-berichten.

Nazarene Compassionate Ministries in Armenië blijft verzoeken de nood onderzoeken en verzoeken om hulp aannemen terwijl ze hun noodhulpproject uitvoeren. “De nood groeit met de dag”, zegt Rita Lao. “Mensen gaan door een erg moeilijke en zware tijd.  Ik zou zeggen dat hun leven zich in het oog van de storm bevindt.” Ze voegt eraan toe dat de behoeften blijvend kunnen zijn; mensen verlieten hun huizen en vervolgens verloren ze het land. Ze zouden nooit meer naar huis terugkeren. De kerken zijn zich ervan bewust dat hun bijdrage in het licht van de massale volksverhuizing klein is, maar degenen die de hulp organiseren, hebben sterk het gevoel dat ze iets moeten doen. “We kunnen niet zeggen dat we iedereen zullen bereiken en de wereld zullen veranderen, maar we veranderen wel de wereld van de persoon die we ontmoeten.”