Dag 7: 17 oktober
Met deze dag hebben we de eerste werkweek in Roemenië vol gemaakt. Vanmorgen stonden we naar aanleiding van een overdenking stil bij hoe we steeds beter op elkaar ingespeeld raken. Iets om dankbaar voor te zijn, maar ook iets om actief te bewaken en er samen voor zorg te dragen dat ieder zich veilig, welkom en geaccepteerd voelt binnen de groep.
Op de bouwplaats zijn de stapels gipsplaten aanzienlijk geslonken en zit het meeste nu op de plek waar het voorlopig zal blijven zitten.
Mooi om mee te maken dat een aantal mensen van volstrekt leek op gebied van gipsplaatverwerking opgeklommen is tot gipsmeester dan wel meesteres. Zij hanteren nu geroutineerd de rolmaat, potlood, snijmes en gipsschaaf. Boven is een start gemaakt met het leggen van de vloerplaten.
In de middag gingen een aantal van ons naar een dorp verderop. In de kerk daar is regelmatig een soort van kinderclub. Wij draaiden mee met het programma van die middag. Onze bijdrage was het verhaal en een quiz. Het verhaal ging over de toren van Babel en de quiz ging over Nederland.
Nadien was daar een brood en soep maaltijd voor de kinderen. Het was de bedoeling dat we met de kinderen zouden mee eten. Het raakte mij (David) om zo tussen en met de kinderen uit het dorp in de kerk samen te eten. Het was een fijne middag samen.
Het avondeten werd weer gebruikt in the House on the Rock. Dit pand, gelegen aan het marktplein van de Sighişoara burcht, is ruim 300 jaar oud en nu in gebruik als (onder andere) educatief christelijk centrum.
Dag 8: 18 oktober
Zaterdag en dus een dag waarop niet gewerkt wordt, althans, niet geklust in de kerk. Op het programma stond een bezoek aan een klooster en een oude kerk.
Het klooster was nog niet zo lang geleden gebouwd en zag er daarom nog erg nieuw uit. Toch ontbrak het niet aan mooi mozaïeken aan de buitenkant en, binnen in de kerk, aan iconen en muurschilderingen. De ochtendmis was bezig toen we aankwamen en er waren verschillende bezoekers.
Hierna reden we in een kleine drie kwartier naar Viscri. Hier bevind zich een kerkgebouw uit de 13e eeuw, compleet met een nog vrijwel geheel intacte verdedigingswal. Het interieur is antiek en eenvoudig en ziet er doorleefd, maar toch wel onderhouden uit. Boven in de toren (hier geen gipsplaat te zien trouwens) een prachtig uitzicht op de verdedigingsmuur, die in vroeger tijden ook dienst deed als opvangplaats voor mensen die aanvallers wilden ontvluchten. De muur is namelijk zo gebouwd dat er ruimten in zijn die dienst deden als voorraadkamer, verblijfruimte enz.
We kregen een lunch bij een familie in Viscri, die daar sinds enige tijd een groeiende groep kinderen opvangt op zaterdag. Wij mochten helpen bij een activiteit met deze kinderen.
Daarnaast bezochten we nog een steenbakkerij, ook zoiets bijzonders: via de achtertuin van de genoemde familie liepen we de heuvels in en kwamen aan bij een kleine klei-afgraving. Met zeer eenvoudige middelen werden van die klei bakstenen gevormd, die na droging gebakken werden in een, ook nogal primitief overkomende, steenoven. Ook dakpannen kunnen hier gebakken worden. Alles op bestelling. Waarom nou zo simpel en primitief? Dit heeft als reden dat de overheid heeft bepaald dat de huisjes op authentieke wijze en met dito materialen moeten worden opgeknapt. Zo willen ze de oorspronkelijke huizen zoveel mogelijk in stand houden.
Onderweg naar de auto troffen wij ook nog een eenzame muzikant, die met enig fluitspel in zijn onderhoud trachtte te voorzien.
Om deze vrije dag in stijl af te sluiten, hebben we de avondmaaltijd gebruikt in een Roemeens restaurant. Vannacht wordt het team een beetje kleiner: Hans vertrekt rond twee uur richting luchthaven om weer naar huis te gaan. Dag Hans ‘we want to thank you for your goodness en you good good mood! ‘ Wel thuis en Gods zegen toegewenst.
Er staan geen gebedspunten bij de stukjes, maar dat wil niet zeggen dat we geen gebed nodig hebben. We zullen komende week echt energie en zowel geestelijke als lichamelijke kracht nodig hebben, om ook de laatste dagen in goede samenwerking te kunnen doorbrengen. Verder zijn we erg dankbaar dat God ons tot zover veilig heeft bewaard en beschermd.
Namens het team,
Daniëlle van Heerden en David Venema