“We waren al moe, maar de ontploffing heeft ons helemaal onderuitgehaald,” zegt R. Awad, een ouder van een student op de Nazarener school in Libanon.
Net als de rest van de wereld heeft Libanon te maken met de COVID-19-pandemie en de sociale en economische gevolgen daarvan. Voeg daar nog een aanhoudende economische crisis en een grote explosie aan toe, en je hebt een klein idee van de huidige omstandigheden voor mensen die in en nabij de Libanese hoofdstad Beiroet wonen. Op die plek bieden de vrijwilligers en medewerkers van een kerk van de Nazarener en Nazarener school essentiële diensten aan mensen in nood in deze drievoudige crisis.
Door de grote explosie in de haven van Beiroet op 4 augustus 2020 verloren ongeveer 300.000 mensen hun huis. Ongeveer 50 procent van de studenten op de school, die een Libanees onderwijsprogramma aanbiedt, maar ook een gespecialiseerd programma voor Syrische vluchtelingenkinderen, had schade aan hun huizen.
De kinderen van Awad zijn de tweede generatie kinderen die naar deze school gaan; zij en haar broers en zussen waren daar ook studenten. Ze vindt het niet alleen fijn dat haar kinderen hier ook naar school gaan omdat het onderwijs erg goed is, maar ook omdat ze haar kinderen als familie behandelen. Ze vertelt dat haar familieleden verbaasd waren dat de school zelfs hielp met het herstellen van het huis van het gezin.
Ook de kerk- en schoolgebouwen werden getroffen: De glazen ramen werden verbrijzeld en het plafond werd vernietigd. De dag na de explosie kwamen vrijwilligers om te starten met het opruimen van het puin, terwijl de pastor van de kerk, Toer Andrew Salameh, een hulpplan begon te organiseren. Salameh zegt dat ze begonnen met het inventariseren van de behoeften: Het vinden van onderdak voor mensen met beschadigde huizen, het distribueren van voedsel en medicijnen, het verstrekken van advies, en het blijven uitvoeren van onderwijsprogramma’s voor studenten. Zodra de behoeften in kaart waren gebracht ging men aan de slag. “We waren al moe, maar de ontploffing heeft ons helemaal onderuitgehaald” zegt R. Awad, een ouder van een student op de Nazarener school in Libanon.
Na de ontploffing werd de actieve hulp ondersteund door de gezamenlijke giften uit Nazarener kerken, andere geloofsgroepen, individuen en Nazarene Compassionate Ministries. Naast het repareren van de kerk en de school hielpen Nazarener vrijwilligers minstens 170 huizen in de gemeenschap te repareren.
Het bieden van voedselhulp is een essentieel onderdeel van de hulp van de kerk van de Nazarener in Beiroet, en het is één die vooral behulpzaam is omdat de prijzen voor voedsel blijven stijgen als gevolg van de economische crisis. Sinds juni 2014 heeft de kerk drie maaltijden per week verstrekt aan ongeveer 40 ouderen en zieken, waarbij het voedsel van deur tot deur wordt verdeeld. Het aantal maaltijden werd naar vijf keer per week verhoogd toen de pandemie toesloeg. De kerk deelt ook elke maand ongeveer 1000 voedselpakketten uit aan zowel Libanezen als Syriërs die als vluchtelingen in Libanon leven;hun aantal is tijdens de pandemie en na de explosie verdubbeld.
Om de geestelijke gezondheid en het welzijn in hun gemeenschap na de ontploffing te ondersteunen, opende de kerk het Balassan Counseling and Medical Center. Het centrum ligt op enkele minuten van het kerkgebouw en richt zich grotendeels op counseling. Het personeel van het centrum bestaat uit een psychiater, psycholoog, arts, fysiotherapeut en een taal- en spraak patholoog. De school biedt ook een psycholoog voor studenten. Veel studenten en hun families hebben na de explosie nog steeds te maken met trauma’s.
“Heel vaak moest ik met mijn kinderen over mijn problemen praten, omdat ik niemand kon vinden om mee te praten,” zegt Awad, de moeder die ook zelf naar de school ging. “de school voorzag in de juiste deskundigen voor mij.”
Marlene Mshantaf is het hoofd van de Nazarene school en de NCM coördinator in Libanon. Ze legt uit hoe leraren door deze aanhoudende crises voor hun studenten blijven zorgen, zelfs wanneer het persoonlijke onderricht vanwege de pandemie werd onderbroken.
“ze stopten niet met lesgeven, en niet elke dag,” zegt Mshantaf.
De giften van over de hele wereld en de steun van sponsors van kinderen hebben geholpen om de leraren in een onzekere tijd van salaris te voorzien. Dezelfde fondsen hebben eraan bijgedragen om de kosten te dekken voor gezinnen die moeite hebben om onderwijs te betalen of tablets voor online leren. Ouders van zowel gevluchte als Libanese studenten hebben hun diepe dankbaarheid uitgesproken toen ze beurzen kregen aangeboden die hen in staat stellen hun kinderen op school te houden.
Zowel Mshantaf en Salameh benadrukken dat hun werk mogelijk is gemaakt door het lichaam van Christus. Het worden van de handen en voeten van Christus werd een mondiale reactie.
“Weet je, dit is echt de eerste keer dat ik [wist] hoeveel we als lichaam van Christus met elkaar verbonden zijn,” zegt Pastor Salameh. “we zijn gezegend dat de Heer ons al deze middelen ter beschikking stelt om mensen te helpen.”
Lees het volledige artikel op: https://issuu.com/ncm.magazine/docs/2021_issue_1_v8/12
Bid en Geef
Wij kunnen als handen en voeten van Christus nog steeds steun geven door gebed en via onze giften aan het NCM Libanon Crisis Response Fund. Giften zullen worden gebruikt om de nood te verlichten, zowel op korte als op lange termijn. Nood als gevolg van de explosie en van de aanhoudende economische crisis.
Stort je gift op de rekening van de plaatselijke kerk of op de rekening van de DNMI: NL37INGB0004085285 t.n.v. Districts Nazarene Missions International met de vermelding “Lebanon Crisis Response”.
